De erfenis van de Basilica Cisterne | Van Byzantijnse oorsprong tot Romeinse Medusahoofden

De Basilica Cisterne heeft twee Medusa hoofden, de ene zijdelings geplaatst en de andere ondersteboven. De structuren zijn hergebruikt van oudere relikwieën en voegen een sfeer van grandeur en mysterie toe aan het waterpaleis.

Er wordt aangenomen dat in de 38 jaar die het duurde om de cisterne te bouwen, honderden slaven stierven. De regenput heeft een 'Treurzuil', gegraveerd met pauwen, hangende takken en boombladeren om hun nagedachtenis te eren.

Als je de cisterne binnengaat, moet je een stenen ladder van 52 treden afdalen om bij de marmeren zuilen en Medusahoofden te komen. Terwijl je de trappen afdaalt, zie je langzaam de zuilen en het water in zicht komen.

Een van de grootste Hoogtepunten van het Basilica Cisterne museum zijn de 336 marmeren zuilen die het dak ondersteunen. Deze zuilen hebben verschillende stijlen en houtsnijwerk, wat bijdraagt aan de architectonische schoonheid van het waterpaleis.

Als je de cisterne verkent, moet je de houten loopbruggen gebruiken om dicht bij de kamers en zuilen te komen. Deze loopbruggen bieden een handige en veilige manier om de architectonische schoonheid van de ondergrondse cisterne te verkennen.

Geniet van de rustgevende aanblik van de met water gevulde cisterne. De spiegelachtige weerspiegelingen laten je nadenken over het technisch wonder, de regenput, die ooit water leverde aan het Grote Paleis van Constantinopel.

Tijdens de Ottomaanse overheersing in Turkije voorzag de Basilica Cisterne het Topkapipaleis en de keizerlijke harem van water. Met het uiteenvallen van het Rijk raakte het echter in onbruik totdat de Nederlandse reiziger Petrus Gyllius de faciliteit restaureerde en verlichting plaatste om de zuilen en het interieur te verlichten. Het werd in 1987 opengesteld voor het publiek.